Zoveel staat vast, dit wordt de titel van mijn aanstaande expositie in de Wiebenga-silo’s te Veghel. Met nog drie maanden in het vooruitzicht is er goede hoop dat het project waaraan ik nu twee jaar werk daadwerkelijk doorgaat. Lange tijd was veel onzeker, maar de voortekenen zijn gunstig. Vanaf medio augustus neem ik mijn intrek in dit industriële complex aan de Noordkade en ben ik als kunstenaar te gast om er te werken aan een installatie.
De oude voedersilo’s zijn al enkele jaren in gebruik als tentoonstellingsruimte, en van meet af aan leek het me gaaf hier aan de slag te gaan. Het contrast tussen de rauwe betonnen wanden en mijn werk fascineert me, het kan haast niet groter. Bij nader inzien zijn er echter ook overeenkomsten. De aaneen geschakelde hoge opslagruimtes zijn donker, er is geen direct contact met de buitenwereld, ze zijn hermetisch, naar binnen gericht. Iets dergelijks geldt voor mijn gesloten beelden, waarvan de vellen met lijm en was zijn verkleefd. De gestapelde beton en het gebundelde papier hebben een gelijksoortige opbouw, laag over laag vormen ze een geleidelijke maar gestage uitbreiding van een innerlijke basis.
Denkend over de dichterlijke aspecten van ruimte, zoals beschreven door de filosoof Bachelard in zijn Poetics of Space, komt de vraag op naar de essentie, de essentie van de tentoonstelling, de essentie van de ruimte met de gebruikssporen van weleer, met de huidige invulling, de erin getoonde werken, de essentie van de werken zelf en de erin besloten verhalen…. Van Boeken de Beenderen faciliteert een ontmoeting tussen twee geliefden, het woord en het beeld, en nodigt uit mee op zoek te gaan naar de betekenis en inhoud van beide.
